Bruidsfoto des doods
Een bruidsfoto des doods is een verhaal dat gaat over de architect van de huidige Walburgakerk, de heer Carl (of Charles) Weber. Carl was een Keulse architect en getrouwd met Emily Stratfort. Toen hij 30 jaar (in 1850) was hij pas getrouwd maar sloeg het noodlot toe... Zijn jonge vrouw kwam te overlijden.
De fotografie was nog piepjong en Carl moet zich aan haar sterfbed gerealiseerd hebben dat hij geen portret had van zijn vrouw ter nagedachtenis. Uit liefde voor haar besloot hij iets te doen wat wij ons nu niet meer kunnen voorstellen maar wat in de 19e eeuw niet heel ongebruikelijk was, hij liet een foto maken van zijn overleden vrouw… in een pose alsof ze nog in leven was.
Op onderstaande foto zitten beide op een bankje. Zij is echter al 4 uur dood toen deze foto werd gemaakt. Als je goed kijkt zie je touwtjes aan haar handen waarmee ze in positie wordt gehouden en stokjes om de oogleden open te houden. Carl zit er naast met een verdwaasde blik in zijn ogen. Hij heeft net zijn vrouw verloren en blijft met een dochtertje achter. Wat zal er in zijn hoofd zijn omgegaan?