Historie van C.V. De Sjlaaibök 7: De Drapeau

Uit Amiepedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Logo van het 66-jarig jubileum

Als de Sjlaaibök in vol ornaat naar buiten treden hebben ze meestal hun prachtige drapeau bij zich, een waar kunstwerk met een historie die terug gaat tot voor het 33-jarig bestaan in 1988.

Wensen bij een jubileum

De Sjlaaibök hadden voor het feest en de tijd erna, zoals gebruikelijk, een aantal wensen op papier gezet. Natuurlijk moest er een jubileumfeest worden georganiseerd. Maar indien er iets aan geld overbleef was een appeltje voor de dorst ( voor de penningmeester) wel erg welkom. Daarnaast moest er een nieuw logo komen. Het zou erg fijn zijn als dit nieuwe logo verwerkt kon worden in een heuse drapeau, bedoeld voor de presentatie van de vereniging naar buiten. Deze laatste wensen werden door de Ajd Prinsengarde geadopteerd.

Logo en drapeau

Het oude (eerste) logo van de Sjlaaibök

Voor die tijd bestond het logo van de vereniging uit een afbeelding van de bok en een ring. Elk lid van de Raad van Elf had droeg dit symbool, gemaakt van koper of messing, aan een ketting om de hals. Nu nog is dit symbool te zien als de scepter van de Prins of Vorst.


Logo van c.v. De Sjlaaibök

De Ajd Prinsengarde vond dat in het nieuwe logo de innige band met de voormalige gemeente Amby tot uiting moest komen en dit werd dan ook aan de ontwerper meegegeven. Hij verwerkte de bok en het Gemeentewapen tot een prachtig geheel.

Dit logo zou ook de nieuwe drapeau moeten sieren. De vraag was alleen: Hoe kom je nou aan een echte drapeau? Na een flinke zoektocht is men uitgekomen bij een Belgisch nonnenklooster, die de opdracht in dank aanvaarde. Maar volgens een oud katholiek gebruik gaat ook in de kerk de zon niet voor niets op: het lieve sommetje van fl.1500 (gulden, de euro was er nog niet) moest hiervoor op tafel komen.



Een herenzitting

Omdat de Ajd Prinsengarde een gezelligheidsclub was, die nooit meer dan een paar honderd gulden in kas had, moest er actie ondernomen worden. De voorzitter van de Prinsengarde was in die tijd Hub Aarts ( Prins in 1967). Hij kwam op het idee om een “Hierezitting” te organiseren: een uit Duitsland bekend fenomeen, dat in de oostelijke Mijnstreek was overgenomen maar in Maastricht nog geheel onbekend was. Deze zittingen waren alleen toegankelijk voor mannen die gezeten aan lange tafels, zich te goed deden aan het bier en genoten van een carnavalesk programma. Men ging aan de slag. De datum werd bepaald op de laatste vrije zondag voor Carnaval in 1987 (voor de statistici: 22 februari). De zaal ging open om 10.00 uur, de aanvangstijd werd bepaald op 11.11 uur en rond 14.00 was de sluiting. Hierna waren ook dames welkom. De entree werd vastgesteld op fl.11.00 en er was in de zaal van de Amyerhoof plek voor 200 mannen. In het trefcentrum werd een eetbuffet ingericht, dat verzorgd werd door een aantal Ajd Prinsessen. Er stond o.a. een broodje “Werrem Sjink van Sjupke ”op het menu, bereid door Huub Aarts die een traiteursbedrijf had. In die tijd was nog niemand op het idee gekomen om eigen eten mee te nemen, om nog maar te zwijgen van wat tijdens een latere herenzitting gebeurde: een Griek die het eten kwam bezorgen! Voor de muzikale omlijsting werd een Belgisch orkest gecontracteerd: The Old Timers. Die uitstraling hadden ze ook, maar het was een schot in de roos: voordat de zitting begon had dit orkest al de hele tent op z’n kop gezet! De opening werd verzorgd door het vermaarde “Duo Oetgesjloape “ (dragers van de Gouden Narrenkap), dat met droge humor een top-opening verzorgde van een prachtige zitting. Er was ook voor dans door dames gezorgd, maar het moest wel allemaal “netjes” blijven! Uit Berg en Terblijt werd een geweldige dansgroep gehaald, “de Foekepötsjes”, en natuurlijk ontbraken de plaatselijke coryfeeën Frans Theunisz en Beppie Kraft niet. Toen om 14.00 uur de schuifwand van de zaal open ging wisten de talrijk opgekomen dames niet wat ze zagen! Het bleef die zondag nog lang onrustig in Amie… Een nieuwe traditie was geboren.

Geslaagde opbrengst

Drapeau van de Sjlaaibök





Het belangrijkste doel, het benodigde streefbedrag om de nonnen te betalen, was ruimschoots binnen! Er kon zelfs een draagband aangeschaft worden en een vitrinekast voor het uitstallen van de drapeau buiten het seizoen. Zo is de drapeau het hele jaar te bewonderen in de grote zaal van het gemeenschapshuis. Nu kon een trotse voorzitter van de Ajd Prinse aan het begin van het jubileumfeest een schitterende drapeau overhandigen aan de Sjlaaibök; een sieraad voor de vereniging en voor Amby.






Zie ook


Overgenomen van "https://amiepedia.nl/index.php?title=Historie_van_C.V._De_Sjlaaibök_7:_De_Drapeau&oldid=11055"