Hof van Huntjens, deel 2

Uit Amiepedia
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

In het vorige deel Hof van Huntjens, deel 1 is al aangegeven dat rond 1800 of vlak daarna de hoeve overgaat in andere handen. Hoe dat precies in zijn werk is gegaan en wanneer is moeilijk te achterhalen. Vanaf het begin van de Franse overheersing worden de gichtregisters niet langer bijgehouden, terwijl het kadaster pas rond 1840 zijn huidige beslag krijgt. Er bestaat al wel een soort pré-kadastraal systeem en uiteraard zijn er de notariele akten. Het bestuderen van dit alles is echter erg ingewikkeld en neemt veel tijd in beslag. Op het moment dat deze studies resultaten opleveren, worden die alsnog verwerkt in dit verhaal. Beneden is de geschiedenis over de Hof van Huntjens deel 2 in de periode van 1796 – 1938 te lezen.

Nieuwe eigenaren

Augustus Hennus Burgemeester van Amby van 1877 tot 1917

De familie Hennus - en wel Mathijs Hennus (1762-1820), in 1785 getrouwd met Marie-Anne Bouwens (1766-1819) en hun 7 kinderen - is pachter van de boerderij behorende tot de Ravenhof. Blijkbaar heeft Mathijs goed geboerd of hing het einde van de midden 19e eeuw gesloopte Ravenhof al in de lucht. Hoe dan ook, hij koopt de hoeve van waarschijnlijk de familie Sleijpen en wordt de nieuwe eigenaar en bewoner van de latere Hof van Huntjens. Volgens het kadaster, dat na de Franse tijd beter functioneerde, blijkt zoon Jean Hennus (1796-1849) de boerderij te hebben overgenomen. Jean Hennus is een tijd lang burgemeester van Amby, van 1825 tot 1843.

Jean overlijdt in 1849 en zijn zoon Augustus, op dat moment 3 jaar oud, blijft er wonen met zijn zusje en zijn moeder. In 1877 wordt deze Augustus Hennus eveneens burgemeester van Amby, voor maar liefst 40 jaar. Hij staat te boek als grondeigenaar en eigenaar en bewoner van de Hoeve.

Zoals eerder aangegeven bekleedde de familie Hennus vooraanstaande posities in Amby. Een van de zoons van Augustus, Joseph (Jef) Mathieu Hubert Hennus, was gemeenteontvanger bij de gemeente, ambtenaar van de burgerlijke stand en kerkmeester. Hij neemt de hoeve op zijn beurt over en bewoont deze tot 1930.







De villa

De sociale positie van de familie Hennus ligt waarschijnlijk ten grondslag aan allerlei ontwikkelingen rond de boerderij. Vader Augustus bouwde in 1894 een villa pal tegen de toenmalige voorzijde van de boerderij. Misschien paste deze “woning” beter bij zijn status als burgemeester van Amby. Maar het gevolg was wel dat het prachtige (voor-)aanzicht van de boerderij en de monumentale aanblik volledig verdwenen. De vooringang en vele ramen van het ouderlijk huis kwamen te vervallen. De voorgevel werd nu een tussenmuur en de villa werd direct met de boerderij verbonden. Waarschijnlijk was het ook wel gemakkelijk, want zoon Joseph (Jef) kon vanuit de hoeve rechtstreeks naar de villa waar zijn ouders nu woonden. Wellicht om voor zijn ouders te zorgen of iets dergelijks. Hoe dan ook, vanaf die tijd werd de zijgevel aan de straatzijde de nieuwe voorgevel, met een nieuwe hoofdingang. In 1925 overleed vader Augustus. Zoon Jef trok uiteindelijk in de villa, totdat hij deze in 1934 aan de gemeente verkocht, die deze verbouwde tot nieuw gemeentehuis.

Familie Huntjens in het bevolkingsregister, periode 1920-1927
Uit de Limburger Koerier van 06-01-1934
Uit de Limburger Koerier van 24-09-1934

In de tuin naast de villa, parallel aan de straat, bouwde Jef intussen een huizenblok van vier woningen. In 1934 is hij met zijn gezin in het hoekhuis getrokken dat het verst van de villa verwijderd lag. . Hij was getrouwd met Victoria Linssen dochter van het hoofd der school in Amby. “Een statige vrouw”, zo beschrijft een familielid haar destijds.

Het nieuwe huizenblok naast de villa. In het huis rechts van het blok woont Jef Hennus sinds 1934. Rechts is het voormalig - nu afgebroken - café “De Moonlightbar” te zien.



Blijkbaar is de rest van het gezin Hennus rond die tijd ook min of meer uitgetrokken en verhuisd. De boerderij is in 1930 verkocht aan de familie Huntjens. Pas als de villa in 1934 verandert in het nieuwe gemeentehuis, worden de verbindingsdeuren en ramen tussen de villa en de boerderij dichtgemaakt. Aan de achter- en voorzijde van de villa zijn aan de buitenkant nog een beneden- en bovenraam in de voormalige voorgevel van de boerderij aanwezig en zichtbaar. De gemeente heeft deze in 1934 wel geblindeerd met melkglas of een ander soortig semi-transparant glas, omdat de ramen nu op de erfgrens lagen en er wettelijk gezien minimaal twee meter tussen de erfgrens en een raam moet zitten. De oudste kinderen van de familie Huntjens herinneren zich dat ze wel eens binnendoor, een drietal trapjes op, naar “Pa en Ma Hennus” in de villa liepen. Beide families stonden nog geruime tijd in goed contact met elkaar. Een nis in de huidige keuken van het restaurant van de Hof van Huntjens was indertijd een verbindingsdeur van en naar de villa. Nu is daar de meterkast in ondergebracht.



Het tijdperk Huntjens

Harie en Maria Huntjens, poserend bij hun hoeve

In 1930, enkele maanden na hun huwelijk, kochten Harie (Joannes Henricus) Huntjens en Maria (Hubertina Wilhelmina) Peerboom de boerderij. Ze betaalden voor de hoeve 18.000 gulden en voor het vee eveneens 18.000 gulden (in de huidige tijd is dat het equivalent van 325.746 euro). Harie, dan 34 jaren oud, is afkomstig van boerderij “Op ’t Gasthuis”, boven Bemelen gelegen, nu behorend tot de gemeente Margraten. Maria, 28 jaar, is afkomstig uit (Berg en) Terblijt, nu eveneens Margraten. Zij krijgen op de hoeve 6 kinderen: vier meisjes (Els, Ria, Lenie en Bertha) en twee jongens (Jean en Ben). De oudste van de twee jongens, zoon Jean, heeft op een gegeven moment de boerderij overgenomen. De Hoeve blijft tot 2005 in eigendom van de familie. Zij voerden een gemengd boerenbedrijf, dus er was akkerbouw (graan) en er werd (melk-)vee gehouden. Om de hoeve lagen ook groentetuinen en de nodige fruitweiden of boomgaarden.

De oorspronkelijke hoeve rond 1933. De grote schuur is links voor gesitueerd. Het latere plein voor de villa is nog tuin, dus is de villa nog geen gemeentehuis.

De hoeve, samen met de stallen rond het woonhuis, zag er in het begin heel anders uit. Op schaarse oude foto’s is te zien dat de carré-boerderij een organisch geheel vormde wat betreft bouw en architectuur. De hoeve had een duidelijke toegangspoort tot het erf en daarnaast een tweede toegangspoort tot de grote schuur, hetgeen het geheel meteen een bepaalde allure verschafte.

In 1938 brandde een groot gedeelte van de boerderij Huntjens tot de grond toe af. Alleen het woonhuis bleef bespaard.




Brand

Op 8 december 1938 ontstaat er door kortsluiting een felle brand in de grote graanschuur. De in allerijl gealarmeerde buren hebben al snel de kinderen in veiligheid gebracht bij de familie Hennus, die sinds de verkoop van de villa in hun nieuwe woning huisde. Ondertussen hielp iedereen mee het vee los te maken en in veiligheid te brengen. Vader Harie, die op dat moment over een erg zwakke gezondheid beschikte en ernstig ziek was, werd regelmatig gemaand rustig aan te doen en het werk van dat moment aan de te hulp gesnelde buurtbewoners over te laten. Hij ging echter toch door tot het eind van zijn krachten, met als triest resultaat dat hij op 21 december, twee weken na de brand, op 42-jarige leeftijd overleed. De schuren waren allemaal verwoest. Het melkvee werd tijdelijk ondergebracht bij de familie in Terblijt, van waaruit dagelijks de melk naar Amby werd gebracht. Het woonhuis werd gespaard en de schuren konden binnen een half jaar opnieuw worden opgebouwd. Dat gebeurde in een modernere stijl, wellicht praktischer – in die tijd zelfs al een betegelde voerbak voor de koeien - en vooral veiliger. De Hof van Huntjens is vanwege het originele woonhuis, zeker na de restauratie van na 2007, nog steeds een mooie hoeve, maar architectonisch totaal afwijkend van wat het ooit was.

Rondleiding van de kinderen op de herbouw van de schuren
De hoeve na de brand opnieuw in volle glorie, nog omringd door weiland en boomgaard maar zonder de grote schuur links. De grote schuur is nu aan de achterzijde gesitueerd.

De wederopbouw

Voor Maria brak een zware tijd aan. Verdriet om haar zo jong overleden man, het (op)voeden van zes jonge kinderen - waarvan de jongste, Ben, nog pas een jaar oud was – de aanblik van een op het woonhuis na verwoeste boerderij, het moeten blijven runnen van het bedrijf en het aanpakken van de herbouw van de schuren. Wie weduwe Maria gekend heeft, weet dat zij en haar familie niet bij de pakken zijn blijven zitten. De schuren zijn herbouwd en de hoeve is er ondanks de vrij snel volgende zware oorlogsjaren weer goed bovenop gekomen. Tot rond 2009 de hoeve een nieuwe bestemming krijgt. Daarover gaat het in deel 3 van deze reeks.



Zie ook