Kermis: Einen Schinkenknoch
Kermis: Einen Schinkenknoch is een kort folklorisch verhaal.
Het zal in de jaren vijftig van de vorige eeuw geweest zijn. De dagen voorafgaand aan de kermis werden de wit gekalkte boerderijen en huizen in een nieuw kalkjasje gestoken. De meidoornhagen werden geschoren en de bloeiende knoppen van de dahlia's werden geplukt en nat bewaard om gestrooid te worden als de processie voorbij trok op kermiszondag. Een nevenverschijnsel in die tijd, was apart maar in Amby en de omgeving niet onbekend.
Elk jaar weer verscheen een oud vrouwtje, met een schare nazaten in het dorp waar de kermis aanstaande was. Ze was gekleed in de toenmalige dracht van rondtrekkend volk, als zigeuners of Sinti's. Mooi strak zwart haar om het hoofd met daarover een 'plak'(hoofddoek).
Van huis tot huis, beter gezegd van boerderij tot boerderij, want daar werden ten tijde van de kermis een kalf of varken geslacht, trok ze met haar kindjes rond met maar één bede:
- Liebe Frau, haben Sie ein stückchen Brot für meine Kinder und bitte einen alten Schinkenknoch?
De lieve vrouw stond in de omgeving bekend onder de naam: "Alte Mutter Steinbach". Later bleek, dat er meerdere "alte Mutters" met dezelfde benaming ronddwaalden.