Emigratie van ‘n Sjlaaimet oet Amie, deel 2
Onderstaand lezen we deel 2 van het best wel buitengewone verhaal Emigratie van 'n Sjlaaimet oet Amie van Margo Brandts, die eind 2014 met haar man Corné Vullers emigreerde naar Nieuw Zeeland. In het 1ste deel konden we lezen over de vele voorbereidingen die daarbij kwamen kijken. Hier volgt deel 2 van dit verhaal: de aankomst in Nieuw Zeeland en hun eerste ervaringen als onze “tegenvoeters” op onze aardbol.
We zijn er! En nu?
“Op 30 oktober 2014 arriveerden we in Christchurch, Nieuw Zeeland. We waren beiden doodmoe en alletwee emotioneel leeg. “Wat hebben we gedaan?” was onze eerste reactie. En tegelijkertijd zeiden we ook tegen elkaar: “We hebben een groot besluit genomen en we gaan er iets moois van maken!”. We pikten onze huurauto op en gingen op weg naar ons nieuwe adres in Halfmoon-Cottage in Akaroa.”
Onze eerste plannen
“Tijdens onze oriëntatievakantie in 2013 hadden we ons gefocusd op wonen en werken op het Noordereiland van Nieuw Zeeland. Voordat we teruggingen en startten met de “rollercoaster” van onze emigratie, wilde ik eerst graag nog een vakantie op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland meemaken. Tijdens onze vakantiereizen hadden we besloten dat we een backpackers-guesthouse wilden starten. Zo zou Corné altijd thuis zijn en kon ik mijn (onregelmatige) diensten als verpleegkundige vervullen. Als Corné net als in Limburg weer als chauffeur op een (vracht-)wagen zou gaan werken, zouden we elkaar niet veel of zelfs dagen achter elkaar niet zien. Dát was niet meer ons levensmotto! Die tijd hadden we gehad en wilden we achter ons laten. En dáár, op het Zuidereiland, viel de puzzel in elkaar. “Meant to be.” En zo kwamen we via via in Akaroa terecht en kwamen we ook bij Halfmoon-Cottage in Barry’s Bay. Daar ontdekten we dat in Halfmoon-Cottage een kleine backpackers-guesthouse op een mooie locatie te koop was. Dát werd onze motivatie, onze kracht en onze drijfveer in alle moeilijke momenten gedurende het lange - en niet eenvoudige - emigratieproces toen we weer thuis waren.”
De nieuwe woonplaats
“Akaroa ligt in een krater van een vulkaan aan de zee en is omringd door bergen (van lavasteen). Dat geeft ons op de een of andere manier een geborgen gevoel. Barry’s Bay ligt 12 km van Akaroa verwijderd, aan het eind van de 16 km lange haven. Het is een niet te omschrijven gevoel dat je krijgt als je er arriveert. Wie dat ook wil meemaken zou ik zeggen: kom zelf maar eens langs!”
Onze start
“Het werd november en december 2014. Dit betekent voorjaar in Nieuw Zeeland. We probeerden te aarden in een gebied waar iedereen Engels spreekt. We verbleven in de backpackers Halfmoon-Cottage, hetgeen nog steeds onze droom was om uiteindelijk te kopen. We konden en wilden dit nu nog niet meteen doen, omdat we nog geen verblijfsvisum hadden. Eerst moest ik de aanvullende opleiding voor verpleegkundige gaan doen. In het begin schreef ik een wekelijks verslag via email of een privégroep op Facebook. Dat veranderde na een poosje in een 14-daags en zelfs maandelijks verhaal, waarmee ik uiteindelijk, zonder een echte reden, ben gestopt. Wellicht is de oorzaak hiervan dat het leven voor ons hier drukker werd. Onze meeste doelen hebben we na enige tijd toch wel bereikt, het “nieuwe” ging er een beetje vanaf en het “normale” leven hervatte zich uiteindelijk ook hier weer.”
Wennen
“Leven in Nieuw Zeeland betekent dat we in tijd tien of twaalf uur vóór liggen op Nederland. Maar ook de seizoenen verlopen naar Nederlands begrip “omgekeerd”. Zomer-, bouwvak- en zomerschoolvakantie viert men hier met Kerstmis. Tja, we vieren ook hier kerstmis, samen met de Nieuw Zeelanders, maar voor ons voelt het niet echt als de (winterse) kerst die we gewend waren. Pasen valt bij ons in de herfst, dus bij dit feest hier horen geen narcissen, tulpen en lammetjes... Maar het went langzaam. Ik was altijd aan het begin van de zomer jarig; nu is dat dus in de winter! Verjaardagen worden hier overigens nauwelijks gevierd en áls men een feestje houdt dan neemt iedereen zijn eigen drinken en snacks mee. Wat over blijft neemt men na afloop ook weer mee terug naar huis. Ook dat was wel even wennen! Ook als je mensen uitnodigt voor een etentje, vragen ze wat ze zelf kunnen meenemen. Toen ik onze Nieuw Zeelandse familie uitnodigde voor mijn 50ste verjaardag, zeiden ze gelijk “Ja” en lieten ons ook tijdig weten met hoeveel personen en hoelang ze kwamen. We organiseerden een feestje op zaterdagavond, maar sommige gasten kwamen al op vrijdag en bleven tot maandag. Enkelen kwamen van zaterdag tot en met maandag en een neef kwam met partner en vijf kinderen van woensdag tot en met zondag. Dat is nogal wat georganiseer, maar voor iedereen is plek en ieder neemt eigen eten en drinken mee. Dat is supergezellig”.
Vervolgopleiding in Nieuw Zeeland
“In januari 2015 kon ik starten met de opleiding. Negen weken verbleef ik in Christchurch, terwijl Corné bleef helpen in Halfmoon-Cottage. Die opleiding was voor mij goed om een beeld te scheppen van hoe verpleegkundigen hier in Nieuw Zeeland werken. Ook kreeg ik zo meer ervaring in het gebruik van de Engelse taal. Voor Corné was het ook goed om zijn Engels te verbeteren, al verkeerde hij in een accommodatie met heel veel Europese gasten. Daar werd vaak meer Duits dan Engels gesproken!” “In maart 2015 was mijn opleiding voltooid en april daaropvolgend werd ik geregistreerd als “NZ-verpleegkundige”. In mei kreeg ik een aanbod voor een baan op de plek waar ik de opleiding had gedaan. Per 8 juni 2015 kon ik er fulltime aan de slag.”
Definitief gesetteld
“Nu moest ons toeristenvisum worden omgezet in een tijdelijk werkvisum. Direct hebben we daarbij ook het permanent visum aangevraagd. Met mijn fulltime baan op zak durfden we het nu ook aan om de accommodatie Halfmoon-Cottage te kopen. Ons permanent visum hebben we sinds november 2015 in ons bezit. Op 17 juli 2015 hebben we Halfmoon-Cottage over genomen. Toen hebben we het verhuisbedrijf in Nederland opdracht gegeven om onze spullen die nog steeds in opslag waren nu in een container te stoppen en naar Nieuw Zeeland te verschepen. We wisten nu immers zeker dat deze container via Christchurch-haven naar Halfmoon-Cottage moest komen! Deze container met al onze spullen arriveerde in september 2015. Het voelde voor ons als een vroege kerst. Alles wat we in maart 2014 hadden ingepakt werd door ons eindelijk weer uit dozen en papier gehaald. We hadden hier al een aantal mensen leren kennen en zij kwamen samen met hun vrienden helpen uitpakken en kasten inruimen. Dat was erg fijn. Nieuw Zeelanders komen normaal gesproken niet zomaar even binnen voor een kopje koffie, maar als ze weten dat je hulp nodig hebt zijn ze zó bij je.”
Onze échte, zelfstandige start
“Ondertussen was ons eerste seizoen in het guesthouse begonnen en waren onze eerste gasten een feit. Er kwamen logés van over de hele wereld! In een van de oudere gastenboeken vonden wij de naam van mijn achterneefje Luc Pluijmaekers terug. Hij was hier ooit geweest met zijn partner, ruim voor de tijd dat wij Halfmoon-Cottage kochten. Wat een kleine wereld! Ik was dus niet de éérste Ambynees die Halfmoon-Cottage bezocht.”
Het “gewone” dagelijkse leven
“Afhankelijk van mijn diensten ziet een doorsneedag er voor mij als volgt uit: Om 07.00 uur gaat de wekker. Ik neem dan een “rustig” ontbijt en ga dan geregeld een stukje wandelen of al wat tuinieren.
Om 10.00 uur is de “check out” van de gasten. Dan wordt het beddengoed afgehaald en gewassen. De bedden worden weer fris opgemaakt, waarna de keuken, badkamer en de rest van het huis wordt gepoetst. Dan is het lunchtijd.
Na de lunch ga ik ga tuinieren of de administratie doen, of ik bereid me voor op de avonddienst. Vanaf 03.00 uur kunnen nieuwe gasten weer inchecken.”
“In het toeristenseizoen (december tot april) gaan we er minder op uit, maar van april tot december gaan we geregeld samen fietsen, wandelen of maken we met vrienden van Akaroa een boottocht. Dan is het ook tijd voor voor een jaarlijkse vakantie. Meestal houden we vakantie in ons (nieuwe) eigen land; er is zeker nog genoeg te ontdekken hier. We zijn sinds ons vertrek uit Nederland ook alweer twee maal terug naar Amby en omstreken geweest. Zo maakten we in 2023 ook de reünie mee van “klas 6” van de Kastanjehof. Dat was super-speciaal! Het voelde als vanouds en vertrouwd om elkaar weer te zien, net alsof er geen “tig jaren” tussen hebben gezeten.”
Contacten onderhouden
“Sociale media, met name ook facetimen, houdt de afstand met Amie en omstreken klein. Het tijdsverschil is niet altijd handig en dat is ook wel eens vervelend geweest. We accepteren dat we ver weg wonen van familie en vrienden, maar dat schakelt onze gevoelens niet uit. Soms is het tijdsverschil zwaar, vooral als familie in het ziekenhuis verblijft voor een ingreep. Ik doorleef het hele gebeuren al de hele dag, terwijl Nederland dan nog lekker slaapt. En als wij hier naar bed gaan begint voor hen in Limburg de ingreep en de zorgen.
Ook bij overlijden en begrafenissen is het wel eens lasting. Zeker toen Cornés jongere broertje overleed was dat voor ons twee uur ‘s nachts. We konden de uitvaart via “live stream” volgen, maar voor ons is dat dan midden in de nacht en dan zit je hier met zijn tweeën je verdriet verwerkend, letterlijk koud en moe, alles te volgen. Gelukkig kunnen we relativeren en zijn we dankbaar voor de live-stream en betrokkenheid. We hebben ook heel veel mooie momenten kunnen meemaken via facetime, zoals inbellen tijdens het 50-jarig huwelijk van Cornés ouders om vier uur ‘s ochtends, in 2014 live het prins-uitroepen meemaken van een achterneefje en we hebben live enkele optredens van de Amiese zitting kunnen volgen. En dan niet te vergeten: we volgen vaak het L1-radioprogramma “Plat-eweg” en beluisteren 24/7 het Limburgse muziekprogramma. Niks beter dan die muziek tijdens het poetsen of in de auto onderweg van en naar het werk.”
Amie - Barry’s Bay
We wonen nu in een “rural area” (platteland), tussen de weilanden. Aan de overkant van de straat is de zee, de “inner harbour. We wonen op een afstand van 12 km van Akaroa en 70 km van Christchurch. Er komt éénmaal per dag een bus; anders dus dan we in Amie of later in Haelen gewend waren. Hier ben je iets verder weg van alles. Je houdt hier dan ook meer rekening mee bij het aanleggen van enige voorraad in huis. Ook bewaar je veel schroefjes, moertjes, boutjes, plankjes en dat soort zaken, voor het geval dat je het ooit eens nodig hebt. Buren zijn altijd bereid om je te helpen. De tuin verschaft ons genoeg groenten en fruit, dus zijn we ook lekker ouderwets bezig met inmaken en invriezen. Het is een fijn gevoel om je eigen groenten te kunnen verbouwen.
De houding van de mensen hier is er een van “morgen is ook nog een dag” en dat helpt enorm. Wat vandaag niet af komt, komt morgen wel. Dus we hebben hier geen gejaagd leven! Covid was natuurlijk een pandemie die eenieder trof en onze toeristen business werd dan ook flink geraakt.
Het was voor ons aanleiding om in september 2021 de “rural mail run” (postronde) te kopen. Corné is in Haelen 12,5 jaar postbode geweest en die ervaring kwam hem nu goed van pas. Hier in de buitengebieden koop je de postronde en werk je als “contractor” (opdrachtnemer) voor NZ Post. Vanaf eind 2022 beginnen de toeristen weer heel langzaam terug te keren naar Nieuw Zeeland en kunnen we ons ook weer focussen op Halfmoon-Cottage. En zo houden we ons aardig bezig.
Zie ook
Emigratie van ‘n Sjlaaimet oet Amie, deel 1
| Bronnen, noten en/of referenties
Tekst en foto’s:
|